بیت های سوخته

شعر شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها از غم هجر پدر ناله کشیدن سخت استطعنه از حرمله و شمر شنیدن سخت است چقدر بر تن تو زخم بیابان ماندهمن بمیرم، به روی خار دویدن سخت است چقدر جسم شما آب شده بی بی جانغل و زنجیر به دنبال کشیدن سخت است چشم تار تو شده علت افتادن هانیمه شب باشد و تاریک، ندیدن سخت است تو که از عمر کمت خیر ند بیت های سوخته...

از غصه ی این فاصله بگذار نگویماز غربت این قافله بگذار نگویماز شمر نگو تو، به تلافیش پدر جاناز چشم بد حرمله بگذار نگویماز قصه ی این صورت زخمی که نگفتیاز قصه ی این آبله بگذار نگویممن پیر شدم جان تو آن دم که به پا شددور سر تو هلهله... بگذار نگویمافتاد به بازارِ غلامان و کنیزانروزی گذر قافله... بگذار نگویماز بابت این د بیت های سوخته...

گرچه غمدیده و بی تاب ولی برگشتم من به خاک غمت امروز معطر گشتم من چهل روز فقط همسفر شمر شدم من چهل روز فقط همقدم سر گشتم هر کجا صحبت آزار شد و کعب نی ای سپر دخترکان تو برادر گشتم چشم عباس به دور، آه نمی دیدی کاش من چهل روز پی چادر و معجر گشتم چشم واکن که ببینی قد زینب تا شد خیز از جا و ببین هم قد مادر گشتم   نظر لطف بیت های سوخته...